- Nederland.TVJongeren.TVNederland.TVSpelletjes.TV
- Amusement.TVKennis.TVNieuws.TVSporten.TV
- Beurs.TVKinderen.TVOndernemen.TVTalentenjacht.TV
- Cultuur.TVKook.TVOnrecht.TVVaartuig.TV
- Formule1.TVLachen.TVOranje.TVVerkiezing.TV
- Gamen.TVMensen.TVPolitiek.TVVoertuig.TV
- Geloof.TVMode.TVReis.TVVoetbal.TV
- Gezondheid.TVMuziek.TVSerie.TVWeer.TV
- Informatief.TVNatuur.TVSpeelfilm.TVWoon.TV
De monitor - Alle afleveringen
Marko kocht een voormalig schietterrein van de politie. Op papier is het schoongemaakt natuurgebied, in de praktijk een bosperceel vol met loden kogels. Had hij dit kunnen weten? Samen met Follow the Money duikt De Monitor in de wereld van gore grond. Waarom is het schietterrein van Marko niet goed opgeruimd? Wie is hier verantwoordelijk voor? En wat heeft de politie te verzwijgen?
Vrachtwagenchauffeur Jan van Houwelingen ziet de werkdruk in de transportsector toenemen. Collega-truckers overschrijden de voorgeschreven rijtijden door te strakke planningen. We volgen Jan in zijn zoektocht. Hoe komt het dat de marges in deze sector zo klein zijn? Is het overtreden van de rij- en rusttijdenwet gevaarlijk? En waarom wordt er zo weinig gecontroleerd door de Inspectie Leefomgeving en Transport?
Ouders van een kind met autisme zijn vaak jaren kwijt voordat deze diagnose is gesteld. Vervolgens duurt het jaren voordat ze een passende therapie of behandeling vinden. Hoe kan dit? Volgens sommige deskundigen is de classificatie ASS, autismespectrumstoornis, te breed, waardoor veel verschillende mensen dit label krijgen. 'Als je één autist hebt gezien, heb je één autist gezien', is een bekende quote onder deskundigen. Zou de zorg toe moeten naar een ander systeem en het label autisme overboord zetten? Er zijn al kinderpsychiaters die de labels die binnen de psychiatrie bestaan hebben losgelaten en kinderen alleen behandelen op bepaalde symptomen.
Eva heeft astma waarvoor ze medicijnen gebruikt. Regelmatig krijgt ze van de apotheek andere geneesmiddelen mee dan ze gewend is. Daar is ze niet blij mee, want ze wordt er moe en benauwd van. Ondanks dat de arts 'medische noodzaak' op het recept zet, wil de apotheek niet zomaar haar vertrouwde middel meegeven. Volgens de apotheker moet ze eerst een alternatief hebben geprobeerd voordat ze haar eigen medicijn weer kan krijgen. Dat heeft te maken met het beleid van Eva's zorgverzekeraar, die wil dat ze een goedkoper middel gebruikt. Eva is niet de enige die last heeft van medicijnwisselingen, zo blijkt uit de vele tips die we binnenkrijgen. Heel wat mensen raken ontregeld omdat ze een andere middel krijgen dan ze gewend zijn. Hoe verantwoord is het wisselen? En wie bepaalt er eigenlijk welk medicijn je krijgt?
Robin heeft al enkele jaren een conflict met de Sociale Dienst over zijn bijstandstuitkering. Volgens hen heeft hij gefraudeerd, de zogenoemde inlichtingenplicht geschonden en daarom onterecht geld van de gemeente gekregen. Door het conflict is ook zijn schuldhulpregeling stopgezet. Volgens Robin zijn de aantijgingen van de gemeente onjuist en heeft hij bovendien e-mails die zijn gelijk kunnen aantonen. De Monitor volgt Robin in zijn strijd voor een betere en schuldenvrije toekomst. Inmiddels wonen Robin en zijn vrouw overal en nergens, staan niet meer ingeschreven in de Basisregistratie Personen en hebben een schuld van een ton. Een situatie waaraan zij zich nog maar moeilijk kunnen ontworstelen. Robin: 'Onze levens zijn verwoest, dit is buitenproportioneel.' Fraude mag niet lonen, maar sommige bijstandsgerechtigden worden hard aangepakt. Ook als er sprake is van een 'foutje' of te laat gestuurde informatie. De Monitor onderzoekt of gemeenten niet te streng zijn voor bijstandsfraudeurs? Sinds de invoering van de Participatiewet moeten bijstandsgerechtigden de gemeente over alles informeren wat van invloed kan zijn op hun uitkering, de zogenoemde inlichtingenplicht. Maar dat gaat ook wel eens mis: mensen vergeten te melden dat ze een harde schijf verkocht hebben via Marktplaats of een en-ofrekening hebben met hun hoogbejaarde moeder. Dan kan je beticht worden van fraude, ook al is er geen opzet in het spel. Met alle gevolgen van dien voor uitkering én schuldhulpverlening. Schiet de jacht op fraudeurs hiermee niet haar doel voorbij en zijn gemeenten niet te streng voor vaak toch al kwetsbare burgers?
Huiseigenaren Silvester, Frans en Pieter melden zich bij ons met funderingsschade. Inmiddels komen er uit meer dan tweehonderd gemeenten meldingen binnen, zegt het expertisecentrum voor funderingen KCAF. Door de droogte zijn de problemen erger geworden. Het is nu zelfs zover dat taxateurs een funderingslabel op huizen gaan plakken. Maar wie gaat die miljardenschade betalen? Ligt er een bom onder onze woningmarkt?
Op warme dagen slapen vrachtwagenchauffeurs overdag of 's nachts vaak in een hete cabine. Chauffeurs die slecht slapen kunnen een gevaar zijn op de weg. Kan een stand-airco, een airco die het ook doet als de vrachtwagen stilstaat, helpen om chauffeurs beter te laten slapen? Internationaal vrachtwagenchauffeur Aschwin Cannoo denkt van wel. We volgen hem in zijn strijd om de stand-airco wettelijk verplicht te krijgen. Volgens Cannoo is een stand-airco niet alleen comfortabel voor de chauffeurs, maar is het essentieel voor de verkeersveiligheid op de Europese wegen.
De 17-jarige scholier Elijah heeft klassiek autisme en strijdt voor een verbod op een homeopathische therapie die claimt autisme te genezen. Elijah vindt dat hij helemaal niet genezen hoeft te worden, en bovendien kán dat helemaal niet met autisme. Hij vindt deze therapie schadelijk en gaat op zoek naar medestanders. Uiteindelijk komt hij terecht bij staatssecretaris Blokhuis van VWS. Gaat hij Elijah helpen en deze therapie verbieden? Ouders met een kind met autisme leggen vaak een lang traject af voordat ze de juiste behandeling vinden. Sommigen zoeken het mede daarom buiten het reguliere circuit. In de alternatieve sector werken homeopaten die zeggen met homeopathische middelen mensen met autisme te kunnen genezen, met de zogenoemde cease-therapie of homeopathische detoxificatie. Wetenschappers zeggen dat er geen bewijs voor is, gebruikers zeggen dat het hun kinderen helpt. We onderzoeken of Elijah zijn gelijk kan halen: is deze therapie inderdaad zo schadelijk en is er grond om deze therapie te verbieden? Of moet je mensen de vrijheid laten om hun eigen keuzes te maken over behandelingen, ook als er geen wetenschappelijke basis voor is?
We bestellen steeds vaker online. Maar onderaannemers van PostNL, die driekwart van de pakketten bezorgen, klagen over tarieven waar ze nauwelijks van kunnen rondkomen. Zo ook Ruud Wassenaar, die een van honderden onderaannemers is van PostNL. Hij worstelt financieel en vindt dat PostNL zijn onderaannemers uitknijpt. Zomaar stoppen is lastig, omdat hij zijn chauffeurs in loondienst heeft en nog leasecontracten heeft van zijn bestelbussen. 'Ik zit klem', zegt hij. Klopt het dat ondernemers van PostNL geen passende vergoeding krijgen voor hun werk? En waarom zijn sommigen zo angstig om openlijk kritiek te uiten op PostNL?
Veluwebewoner en boswachterszoon Jaap van den Born ziet het rond zijn huis steeds drukker worden en vraagt zich af waarom hij overal mountainbikeroutes en paden ziet verschijnen in zijn geliefde bos. Van wie is die natuur eigenlijk? Het wordt steeds drukker in de Nederlandse natuurgebieden. Zeker nu we door het coronavirus liever wat dichter bij huis blijven, vinden we ontspanning door erop uit te trekken in de natuur. We fietsen met een mountainbike door het bos, wandelen met de hond op de hei en turen door een verrekijker, op zoek naar een roerdomp of de zwarte specht. Botsende belangen tussen recreanten onderling zorgen regelmatig voor spanningen. Loopt de recreatiedrukte niet de spuigaten uit? En wat doet die drukte met de toch al kwetsbare natuurgebieden? De Veluwe - waar Jaap woont - is Nederlands populairste bestemming en trekt jaarlijks miljoenen bezoekers. We onderzoeken hoe in dit natuurgebied recreatiedrukte, economische belangen en natuurbescherming samengaan.
Dit is het moment om de schuur eens flink op te ruimen en oude tuinstoelen en gieters naar de milieustraat te brengen. Maar wat gebeurt daarmee in coronatijd? Plasticrecyclers hadden al last van de moordende concurrentie van goedkoop, nieuw plastic en de coronacrisis maakt het er allemaal niet beter op. Ze kunnen hun voorraad aan de straatstenen niet kwijt. Waar moeten die duizenden zakken vol plastic snippers nu naartoe? Welke maatregelen kunnen onze recycling redden?
De theaterwereld lijdt grote verliezen door de coronacrisis. Honderden voorstellingen zijn afgelast en theaterdirecteuren schreeuwen moord en brand. Een op de drie Nederlandse schouwburgen dreigt het nieuwe theaterseizoen niet te halen indien extra overheidssteun uitblijft. Ook theaterproducenten dreigen om te vallen en zelfstandigen in de culturele sector kloppen massaal aan bij hun gemeente voor steun. Kaalslag in het culturele landschap ligt op de loer. Maar hoe wordt de pijn verdeeld tussen makers, producenten en het theater? En wat gebeurt er met jouw theaterkaartje?
Wat betekent corona voor de geestelijke gezondheidszorg? De Monitor volgt behandelaars en patiënten tijdens de coranacrisis. Hoe gaat het met ze? Al lang proberen veel GGZ-instellingen meer zorg online aan te bieden, maar contact met je behandelaar via een beeldscherm leidde vaak tot scepsis bij medewerkers én patiënten. Nu wordt de GGZ gedwongen om digitaal te gaan. Wat betekent dat voor de toekomst van de zorg? En wat doet het met patiënten als ze hun behandelaars niet meer in levenden lijve ontmoeten?
Het vinden van een betaalbaar huis is voor sommigen een onmogelijke opgave. Wachtlijsten voor sociale huur kunnen oplopen tot wel zestien jaar. Particuliere huurbedragen rijzen soms de pan uit. Een goedkopere woning krijgen is niet overal eenvoudig in tijden van woningnood. Als je net gescheiden bent bijvoorbeeld, en snel een nieuwe woning nodig hebt. Of als je tijdelijk huurcontract afloopt en het huis uit moet. Waar kun je dan naar toe? Ook de coronacrisis brengt voor sommigen onzekerheden met zich mee. Met minder werk en inkomsten is de angst om straks de huur niet meer te kunnen betalen niet geheel ongegrond. Nu al slapen steeds meer mensen met een baan op de bank bij een vriend, in hun auto op een vakantiepark, of ze belanden in de opvang. Economische daklozen, heten ze ook wel. Mensen met een inkomen, maar zonder grote psychische problemen of verslaving. En zonder woning. Hoe helpen we hen aan een thuis?
In deze tijden van corona werken heel veel mensen thuis, maar er komt een moment dat je weer naar je werk moet. Waarschijnlijk zijn je ideeën over hygiëne dan veranderd. Sowieso geef je voorlopig nog geen handen. En die anderhalve meter afstand houd je ook nog maar even vol, want vooralsnog is er geen vaccin voor corona. Misschien denk je terug op kantoor wel: hoe coronaproof is het hier eigenlijk, met al die mensen, soms dicht op elkaar? Met al die flexbureau's, gedeelde telefoons en toetsenborden, deurklinken en koffiezetapparaten die jij en al je collega's steeds aanraken? Hoe zit het met bacteriën en virussen op je werk? Hoe verantwoord is het werken met collega's straks, als corona nog onder ons is?
De meeste ouders zullen weinig zorgen hebben over de gevolgen van het coronavirus voor hun kind, maar voor ouders van kinderen met een ernstige meervoudige beperking (EMB) is dat compleet anders. De ingewikkelde dagelijkse verzorging is nog lastiger geworden. Dagbestedingen zijn dicht, verpleegkundigen komen niet meer aan huis en materialen zoals handschoenen raken op. De gevolgen van de coronacrisis hebben een enorme invloed op EMB-kinderen die bij een gewoon griepje soms al op de ic komen te liggen. Want hoe zit het met de beschikbaarheid van bedden op de kinder-ic's in de overvolle ziekenhuizen?
Huisartsen, verpleegkundigen, specialisten en ambulancemedewerkers, ons zorgpersoneel staat aan de frontlinie in deze bizarre tijden. Hoe gaat het met hen? Wat maken ze mee? En wat zijn de uitdagingen? Via video's, WhatsApp en Skype houden ze ons op de hoogte van hun wel en wee.
Voor 60 tot 120 euro per sessie beloven bedrijfjes als Neurobics, Brainfit, Neurobalans en Breinrevisie je af te helpen van je slapeloosheid, burn-out, angsten, maar ook adhd en autisme. Door neurofeedback, een hersentraining waarbij het brein verkeerd gedrag afleert. Wat is dit voor wondermiddel en hoe werkt het? In de wetenschappelijke wereld wordt er gefronst, maar talloze mensen zeggen dat ze er veel baat bij hebben. Sterker, verschillende afgestudeerde psychologen bieden zelf neurofeedback aan. Wie een behandeling ondergaat, is al gauw enkele duizenden euro's kwijt. Onder het kopje 'alternatieve geneeswijzen' bieden sommige verzekeringsmaatschappijen een vergoeding, maar lang niet allemaal. De Monitor duikt in de wonderlijke wereld van neurofeedback.
Sociaal advocaat Carrie Jansen hangt haar toga aan de wilgen. 'Het beleid van minister Dekker is erop gericht om sociaal advocaten uit te roken.' Ook andere advocaten komen in de problemen door de lage vergoedingen vanuit de overheid. Zij moeten dagelijks 'nee' verkopen aan nieuwe cliënten en vragen zich af hoe lang zij hun werk nog kunnen volhouden. Zij maken zich grote zorgen over de plannen van minister Dekker om de rechtsbijstand te hervormen. Die wil dat mensen vaker problemen oplossen zónder dat er advocaten en rechters aan te pas komen. Zijn de zorgen van sociaal advocaten terecht? Worden cliënten met weinig geld de dupe van dit nieuwe rechtssysteem?
Koffietentjes, bakfietsen, luxe koopappartementen: het straatbeeld in sommige Rotterdamse buurten is de afgelopen decennia drastisch veranderd. Huurders moeten soms vertrekken uit hun buurt, omdat hun woning de sloopkogel krijgt. Rotterdam wil midden- en hoge inkomens aantrekken. Gaat dit ten koste van de bewoners met een kleinere portemonnee? Voelt iedereen zich nog welkom in deze stad?
Hoofdpijn, vermoeidheid, concentratieverlies en stress. Werken in een grote open ruimte met meerdere collega's is voor veel mensen belastend. Het kan zelfs leiden tot verzuim. Volgens sommigen zelfs tot een burn-out. Bellende collega's, geklets over privéleven, steeds een ander bureau. De arbowetgeving en bestaande normen voor het werken in de kantoortuin zijn vaag en ingewikkeld. Waar kan je heen als je ziek wordt van de kantoortuin?
Je contract wordt niet verlengd nadat je je baas vertelt hebt dat je zwanger bent of je wordt na de bevalling in een lagere functie gezet. Het zijn vormen van zwangerschapsdiscriminatie op de werkvloer. Het mag niet van de wet, maar het gebeurt wel. Hoe kan het dat dit anno 2020 nog steeds gebeurt? Het College voor de Rechten van de Mens pleit voor heldere doelen om het aantal gevallen van zwangerschapsdiscriminatie terug te dringen. Het ontving namelijk in 2018 de meeste vragen en meldingen over deze vorm van ongelijke behandeling. Voorzitter Adriana van Dooijeweert: 'Voor een modern land als Nederland waar we willen dat vrouwen naar de top komen en waar we zeggen dat we niet discrimineren, is het probleem van zwangerschapsdiscriminatie al jaren te groot.' De Monitor onderzoekt hoe het kan dat deze vorm van discriminatie anno 2020 nog steeds regelmatig voorkomt. Wat is de rol van zwangere vrouwen zelf? En doen werkgevers en overheid genoeg om vrouwen gelijke kansen te geven, ook tijdens hun zwangerschap?
Koffiebekers, eierdozen, frietbakjes en zelfs regenponcho's, we komen steeds meer producten van composteerbaar plastic tegen. Consumenten kopen ze graag, want het geeft een beter gevoel dan het kopen van fossiel plastic. De vraag is alleen: Wordt het ook echt gecomposteerd? En is dit dan de oplossing voor ons plasticprobleem?
Per jaar krijgen duizenden mensen een maagverkleining en vallen enorm af. Sommige mensen raken zelfs de helft van hun totale gewicht kwijt. De eerste jaren na de operatie zijn zwaar, maar vaak wel een jubelfase. Na een paar jaar gebeurt er echter iets gek. Alle mensen die de operatie ondergaan worden weer wat zwaarder, maar sommige mensen krijgen opnieuw obesitas. Waarom werkt de operatie niet voor de rest van je leven? En hoe zicht het met de begeleiding van mensen die een maagverkleining krijgen, maar moeite hebben om daarna gezond te leven? Zijn ziekenhuizen eerlijk over het succes van de operatie op de lange termijn?
Er is geen toezicht op gesloten religieuze gemeenschappen in ons land. De van oorsprong Deense christelijke beweging 'De Laatste Reformatie' voert demonenuitdrijvingen uit, onder andere op kinderen. Wat doet dat met je als kind? Eva maakte het zelf mee en heeft het als schadelijk ervaren. 'Ik vind het eigenlijk een vorm van kindermishandeling.' Hoe gaan we om met religieuze groeperingen die dit soort rituelen uitvoeren? En wie beschermt kinderen die binnen deze gemeenschappen opgroeien?
Sommige buurten worden geteisterd door rattenplagen. Ze verschuilen zich in struiken, rennen door de speeltuintjes van de kinderen of komen in het ergste geval binnen in huis. Als we niets doen wordt het in de toekomst alleen maar erger, zo stellen sommige deskundigen vast. Maar wie is verantwoordelijk om de rat te stoppen? En hoe kan het dat er vaak pas wordt ingegrepen als er al een rattenplaag is?
Bestaat er een wonderpil waarmee je blijvend kilo's kunt kwijtraken of zijn dieetpillen ongezond en misschien zelfs wel gevaarlijk? De Monitor maakt een zoektocht door de wereld van afslankmiddelen. Zo bestaan er een afslankkuur waarvoor het zwangerschapshormoon HCG wordt gebruikt en pillen die inwerken op de hersenen: hiermee zou de lekkere trek afnemen. Wat is de rol van apotheken waar je afslankmiddelen kunt kopen? Misbruiken zij hun medische uitstraling voor de verkoop van retailproducten die helemaal niet werken?
Het gaat slecht met de biodiversiteit in Nederland en we moeten de doelen van het klimaatakkoord halen. De landbouwsector is vervuilend en stoot veel stikstof uit. Dit moet anders. Landbouwminister Carola Schouten vindt dat de Nederlandse boeren over moeten op de kringlooplandbouw waarbij zo min mogelijk afval vrijkomt, de uitstoot van schadelijke stoffen zo klein mogelijk is en grondstoffen en eindproducten met zo min mogelijk verliezen worden benut. Maar wat moet er allemaal veranderen binnen de landbouwsector om over te stappen op deze kringlooplandbouw? Is het een realistisch streven?
Er sterven steeds meer mensen in een hospice in Nederland. Hoe is het gesteld met de kwaliteit van de zorg in de laatste levensfase in hospices? We gaan langs bij hospice Lansingerland in het Zuid-Hollandse Bergschenhoek, waar dag en nacht verpleegkundigen aanwezig zijn en vrijwilligers een onmisbare rol spelen in de zorg voor mensen die binnenkort hun laatste adem uitblazen. In dit bijna-thuis-huis zijn de taken van vrijwilligers en verpleegkundigen duidelijk afgebakend, maar dat blijkt niet in elk hospice het geval. In hoeverre is het wenselijk dat vrijwilligers zorgtaken uitvoeren, zoals het verschonen van patiënten of het toedienen van paracetamol of morfine?
Aardappels of aardbeien, als je groente of fruit in de supermarkt koopt weet je dat het gecontroleerd is op bijvoorbeeld schimmels of bestrijdingsmiddelen. Bij de cannabis die je in een coffeeshop haalt, weet je dat niet. Het is het enige product dat je mag kopen, dat niet gecontroleerd wordt door de Nederlanse Voedsel- en Warenautoriteit. Coffeeshophouders die hun waar wel willen testen, lopen tegen allerlei obstakels aan, want er zijn geen legale testmogelijkheden. Welke risico's loop je als je dit ongeteste product gebruikt en gaat het naderende wietexperiment daar verandering in brengen?
Je krijgt nog geld van een bedrijf, maar de telefoon wordt niet meer opgenomen. Al weken niet. En ook de site is uit de lucht. Als je in het register van de Kamer van Koophandel kijkt, blijkt het bedrijf plotseling opgeheven te zijn, een zogenoemde turboliquidatie. En jij? Jij kan waarschijnlijk naar je geld fluiten. Vorig jaar verdwenen bijna 33.000 bedrijven op deze manier uit het handelsregister. Ter vergelijking: in datzelfde jaar vinden er nog geen 4.000 faillissementen plaats. Een turboliquidatie is een gemakkelijke weg om een bedrijf waar geen geld en middelen meer inzitten te beëindigen. Ooit ingevoerd om de hoeveelheid lege bv's, en de daaraan vasthangende fraude, terug te brengen. Maar misbruik van het middel ligt op de loer: geld kan worden weggesluisd, waardoor turboliquidatie mogelijk is en schuldeisers het nakijken hebben. In De Monitor ondernemers die de dupe zijn geworden van bedrijven die met de noorderzon zijn vertrokken. Hoe kan het dat deze zogenoemde plof-bv's vrij spel lijken te hebben?
Wat gebeurt er met het plastic dat wij netjes inzamelen? Maleisië stuurde eind mei zestig containers met westers plastic afval terug. Het was te vervuild om te kunnen recyclen. Zat daar ook Nederlands afval bij?
Veel Nederlanders maken zich zorgen over het plastic dat van alle kanten onze wateren in waait en stroomt. Ze zien dat het zich ophoopt en dat dieren er last van hebben. Vrijwilligers ruimen regelmatig onze stranden op. Maar hoe zit dat met onze rivieren en grachten: hoeveel plastic zit daarin? En wie moet het opruimen?
Patiënten die alsmaar opnieuw hun verhaal moeten vertellen, patiëntengegevens die onvindbaar of onleesbaar zijn, behandelingen die vertraging oplopen. Faxen en overtypen van patiëntengegevens is anno 2019 nog aan de orde van de dag. Oorzaak: ict-systemen in ziekenhuizen falen om goed met elkaar te communiceren. Hoe komt dat? En welke gevolgen heeft dit voor het ziekenhuispersoneel en de patiënt?
De krimpgebieden aan de randen van Nederland dreigen onleefbaar te worden. De vergrijzing zet in rap tempo door, jongeren trekken weg, scholen lopen gevaar te moeten sluiten en de gezondheidszorg heeft de grootste moeite op peil te blijven. Zes krimpgemeenten in Groningen en de kop van Drenthe trekken daarom aan de bel: Stadskanaal, Westerwolde, Pekela, Veendam, Borger-Odoorn en Aa en Hunze maken zich grote zorgen over de voorzieningen in hun dorpen. Directe aanleiding is de sluiting van de Spoedeisende Hulp (SEH) in het nabijgelegen ziekenhuis. Gevreesd wordt dat de sluiting van de SEH zorgt voor een domino-effect en de leegloop uit de dorpen versterkt. De Monitor onderzoekt hoe we het op het platteland leefbaar houden. Hoe groot is de kloof met de Randstad en waar liggen de kansen voor deze krimpgebieden? Doet de overheid voldoende om het platteland aantrekkelijk te houden en te maken?
De hoeveelheid bos neemt af in ons land. De voornaamste oorzaak hiervan is de kap van bomen om plaats te maken voor andere soorten natuur. Dit is volgens provincies en natuurbeheerders nodig omdat het bijdraagt aan de versterking van de biodiversiteit. Maar tegelijkertijd is bos weer belangrijk voor de opslag van CO2. We bezoeken de Lemelerberg (Overijssel) en het Drents-Friese Wold, waar grote oppervlakten bos verdwijnen, onder andere om plaats te maken voor heide. We spreken met omwonenden, ecologen, Staatsbosbeheer en hoogleraar Gert-Jan Nabuurs. Is bos kappen voor andere natuur wel zo'n goed idee? En wat doen natuurbeheerders en de overheid om ons krimpende bos te behouden?
Ieder jaar worden er in Nederland zo'n 35.000 gedetineerden vrijgelaten. Voor een goede reïntegratie is werk van cruciaal belang. Maar met een detentieverleden is het niet makkelijk om een baan te krijgen. Bijna de helft leeft van een uitkering. Een deel heeft helemaal geen inkomen. De grote afstand tot de arbeidsmarkt gaat vaak vergezeld met problemen op het gebied van wonen. Daarnaast zijn er schulden en ontbreekt er vaak een sociaal netwerk. Het risico op recidive wordt hierdoor vergroot. De helft van de ex-gedetineerden gaat binnen twee jaar opnieuw de fout in. Hoe worden de gedetineerden binnen de gevangenismuren op hun terugkeer voorbereid? Zorgt de overheid voor goede nazorg? En zit een werkgever wel op een ex-gevangene te wachten? En niet in de laatste plaats: hoe gemotiveerd is de ex-gedetineerde zelf?
Moet Nederland nieuwe kerncentrales bouwen om de klimaatdoelen te halen en is dat een goed alternatief voor windmolens, die de nodige weerstand oproepen bij omwonenden? Volgens voorstanders kan het niet anders, want met wind- en zonne-energie alleen zouden we het sowieso niet redden. En bij de opwekking van kernenergie komt ook geen CO2 vrij. Tegenstanders wijzen juist op de bijkomende risico's: het risico op een ramp, het afval dat duizenden jaren radioactief blijft en de hoge kosten van de bouw van centrales. Een kerncentrale heeft echter één levensgroot voordeel ten opzichte van wind en zon: hij doet het ook als het niet waait of de zon niet schijnt. En de bouw van de centrale mag duur zijn, de stroomproductie is daarentegen relatief goedkoop. Recent is de discussie over nut en noodzaak van kernenergie weer opgelaaid. Zo wil VVD-fractievoorzitter Klaas Dijkhoff 'snel beginnen' met de bouw van kerncentrales in ons land. Vooralsnog zet Nederland echter vooral in op wind om de CO2-uitstoot terug te dringen. En dat roept op tal van plaatsen de nodige weerstand op bij omwonenden. Stel dat Den Haag kiest voor kernenergie om de klimaatdoelen te halen: Waar moeten die centrales dan komen? Wat vinden omwonenden en lokale politici daarvan? En betekent dat dan dat we met minder windmolens toekunnen? De Monitor onderzoekt of kernenergie potentie heeft in Nederland en of het een serieus alternatief is voor windmolens.
'We kwamen in een warm bad terecht! Het leek te mooi om waar te zijn en dat was het ook.' De Monitor komt in contact met tientallen werknemers die in dienst waren bij de overheid, maar die door boventalligheid of een burn-out op een zijspoor stonden. En wat is er dan mooier als je via LinkedIn wordt geworven door een bedrijf dat duurzaam werk en een gouden toekomst belooft. Maar veel van hen staan na een jaar weer op straat. Én een illusie armer. Waar ging het mis?
De politie is de enige beroepsgroep in Nederland die tijdens het werk geweld mag toepassen. Tijdens hun werk worden agenten nu eenmaal geconfronteerd met ernstige situaties die zo snel en zo veilig mogelijk moeten worden beëindigd. Dat betekent niet dat een agent zomaar een wapen mag trekken of iemand tegen de grond mag werken. Wanneer en hoe de politie geweld mag toepassen is gevat in richtlijnen, die momenteel worden herschreven (de zogeheten Ambtsinstructie). Teun van de Keuken ondergaat de basistraining voor agenten en spreekt met een dementerende man die met een stroomstootwapen is neergehaald. Hoe goed kun je politiegeweld eigenlijk controleren?
Hoogbegaafde kinderen hebben het soms moeilijk op school. Wekelijks ontvangen we mails van ouders over hun hoogbegaafde kinderen die vastlopen in het onderwijs. Wat is hoogbegaafdheid eigenlijk en hoe gaan leraren hiermee om? Wordt het onderwijs wel voldoende aangepast aan deze groep hele slimme kinderen? Hoe kan het dat sommige hoogbegaafde kinderen zelfs thuis komen te zitten, omdat ze zo ongelukkig worden op school? Een zoektocht naar hoogbegaafdheid en de Wet Passend Onderwijs.
Op de particuliere democratische school De Ruimte in Soest is een aanzienlijk deel van de staf lid van de op Scientology gelijkende beweging Avatar. In hoeverre dringt het gedachtegoed van de organisatie door in het onderwijs? En is het wel geschikt voor kinderen? Democratische scholen worden relatief veel bezocht door kinderen die eerder vastliepen op een reguliere school. Op een democratische school mogen zij zelf bepalen hoe, wat en wanneer zij leren. Vaak is de democratische school een laatste strohalm voor ouders. 'Maar toen hoorden we dat de school vol zat met Avatars in de leiding', aldus een van de ouders. Volgens deskundigen heeft Avatar kenmerken van Scientology en kan het gevaarlijk zijn. Rick Ross van het Amerikaanse Cult Education Institute volgt Avatar en haar leider Harry Palmer kritisch. 'Hij is zelfs op een gegeven moment aangeklaagd door Scientology omdat hij hun training en technieken gekopieerd zou hebben.' Volgens Ross is er sprake van hersenspoeltechnieken bij Avatar en is de organisatie potentieel 'destructief' voor familierelaties. Een aanzienlijk deel van de staf van De Ruimte behoort tot de beweging en heeft zelfs het niveau van Wizard (of tovenaar) bereikt. Vragen over deze achtergrond van het personeel en de eventuele invloed op het onderwijs wil de school niet beantwoorden. Het is een onschuldig programma, stelt de school, maar het speelt geen enkele rol in het onderwijs. We spreken meerdere ouders die een of meerdere kinderen op De Ruimte hadden. Een aantal daarvan haalde hun kinderen van school toen zij de link met Avatar ontdekten. Een moeder vertelt ons: 'De democratische school De Ruimte was ons laatste redmiddel. We zijn er met open armen ontvangen en in het begin kwamen de kinderen echt tot rust. Maar toen hoorden we dat de school vol zat met Avatars in de leiding. Ouders sleepten hun kinderen zelfs mee. Ik ben me toen gaan verdiepen in Avatar en schrok me rot!'
Bijna alle gemeenten in Nederland willen volledig duurzaam worden. Dat betekent dat ze alleen nog maar schone energie willen gebruiken en de uitstoot van CO2 tot bijna nul willen terugbrengen. De ambitie is vaak om dit al in 2030 of 2040 voor elkaar te krijgen. Nederland staat hiermee aan de vooravond van een nieuw tijdperk waarin alle huizen van het aardgas afgesloten worden, elk dak vol moeten komen te liggen met zonnepanelen en er geen auto's meer verkocht mogen worden die rijden op fossiele brandstoffen. De Monitor trekt door heel Nederland om te kijken of lokale politici wel weten hoeveel ze voor hun ambities moeten doen. En als ze dat weten, durven ze dan ook voor de gemeenteraadsverkiezingen aan de kiezers te vertellen welke maatregelen er genomen moeten worden? Kunnen gemeenten zonder windmolens wel volledig hun eigen duurzame energie gaan opwekken? Via Groningen, Schagen, Apeldoorn en Wassenaar probeert De Monitor een beeld te schetsen van de dilemma's waar gemeenten om hun doelen te behalen mee worstelen.
Ouderen in Nederland wonen steeds langer thuis. Om mensen thuis te ondersteunen komt de wijkverpleegkundige langs voor de thuiszorg en helpt de gemeente met het huishouden en de dagbesteding. Op het moment dat het slechter gaat en mensen op de wachtlijst komen voor een plek in het verpleeghuis, doet zich een tegenstrijdige situatie voor: juist wanneer het hard nodig is, loopt de zorg aan huis terug. Tientallen zorgmedewerkers melden dat mensen, terwijl ze nog thuis wonen, in de problemen komen wanneer ze overgaan naar de Wet langdurige zorg (Wlz). Vanuit die wet wordt niet alleen het verblijf in het verpleeghuis betaald, maar ook de zorg die mensen thuis nodig hebben tijdens het wachten op hun plekje in de instelling. Minder zorg voor meer geld, want ook de eigen bijdrage die ze betalen wordt hoger zodra ze zich melden voor het verpleeghuis. Wijkverpleegkundigen en dementiespecialisten maken zich zorgen over de verslechterde zorg voor deze groep kwetsbare ouderen. Ook voor mantelzorgers is het een groot probleem. Zij raken in het moeras van zorgregels helemaal de weg kwijt. Hoe het geschuif tussen zorgstelsels voor problemen zorgt. En wat moet er veranderen om dit te voorkomen?
Eenmaal werkloos blijven 55-plussers langer langs de kant staan dan andere groepen. En dat heeft voor sommigen van hen dramatische gevolgen. Na de WW wacht veelal de bijstand. Na een lang werkzaam leven zijn er dan ineens zorgen over de financiële toekomst. Maar er is ook goed nieuws, want de economie trekt aan en het aantal vacatures neemt toe. In de zorg, bouw en transport zitten werkgevers te springen om nieuwe mensen. Toch lijkt er een mismatch te zijn tussen deze roep om werknemers aan de ene kant en de werkzoekende oudere aan de andere kant. Hoe kan dat? Zitten werkgevers niet op hen te wachten? Of beschikken ze niet over de juiste diploma's en vaardigheden? En is omscholing voor oudere werknemers wel goed geregeld en zinvol? Of moeten we deze groep ontzien en een basisinkomen geven?
We worden met z'n allen steeds ouder en blijven vaak tot op hoge leeftijd zelfstandig thuis wonen. Maar wat als de eerste tekenen van dementie zich bij je vader aandienen en zijn nieuwe partner zich ineens bemoeit met zijn geldzaken en grote bedragen opneemt van zijn bankrekening? Of als de huishoudster bij vader intrekt en de pincodes van de bank worden veranderd? Is je vader vrijgevig met zijn geld en is het zijn vrije keus? Of is hij door (beginnende dementie) niet meer wilsbekwaam en is hij niet meer in staat om zelf zijn financiën te beheren? Wat kan je doen als je vermoedt dat je hoogbejaarde vader bestolen wordt door de buurvrouw, de nieuwe vriendin of de huishoudster en ze flinke bedragen opneemt van de bankrekening? Verschillende tipgevers vertellen hoe zij lijdzaam toezien hoe hun ouder wordt uitgebuit. Juridische stappen halen niets uit en ook huisartsen, zorgorganisaties en de politie kunnen weinig voor hen betekenen. Beschermen we onze groeiende groep kwetsbare ouderen, die steeds langer op zichzelf moet blijven wonen, wel voldoende?
Ouders in Nederland bepalen graag zelf hoe en vooral wáár ze hun kindje ter wereld brengen. Dankzij ons verloskundig systeem van zorg in de buurt en gemakkelijke toegang tot een ziekenhuis hebben we deze keuzes. Of beter gezegd: hádden we deze keuzes. Tipgevers uit het verloskundige veld melden dat een tekort aan personeel en plekken in het ziekenhuis, de kwaliteit van de geboortezorg en keuzevrijheid van aanstaande ouders onder druk zet. Door fusies van ziekenhuizen en de centralisering van zorg zouden bevallocaties hun deuren sluiten. En die plekken komen niet altijd terug in de directe omgeving, terwijl er juist wel steeds meer vrouwen in het ziekenhuis bevallen. Verloskundigen moeten soms wel vier ziekenhuizen bellen voordat ze ergens een plek vinden voor een bevallende vrouw. Dat levert stressvolle en zelfs gevaarlijke situaties op, waarin bevallende vrouwen van hot naar her worden gedirigeerd en soms ongewenst thuis of langs de snelweg bevallen. Wat zit er achter het tekort aan plekken en personeel in het ziekenhuis? Hoe zorgen we dat bevallende vrouwen weer snel en soepel de beste zorg krijgen?
De AOW-leeftijd gaat sinds 2013 met stapjes omhoog zodat in 2022 de leeftijd 67 jaar en drie maanden is. Dat betekent meer geld in de staatskas, en dus meer geld om diezelfde AOW te financieren. Dat is meteen de belangrijkste reden voor die oplopende leeftijdsgrens. Maar gaat iedereen die nieuwe grens wel werkend halen? Er zijn berichten dat dit voor mensen met fysieke beroepen te zwaar zal blijken. Als dat zo is, moeten we die groep helpen, want anders komen ze op latere leeftijd financieel in de knel. En kan deze groep van mensen met een zwaar beroep ook wél doorwerken tot 67?
Vervolguitzending over botsende belangen tussen bouwprojecten en natuurbehoud. In de wet Natuurbescherming staat onder meer welke dieren in Nederland worden beschermd. Wil je ergens een 'ruimtelijke ingreep' doen, bijvoorbeeld een fietspad aanleggen, een huis neerzetten of een weg verbreden, dan moet je van tevoren laten onderzoeken wat voor flora en fauna er aanwezig is in het gebied waar je wilt bouwen. Maar vrijwel alle bouwprojecten in Nederland krijgen gewoon doorgang, zelfs als er een beschermd dier zoals de das is aangetroffen. Je moet dan een ontheffing van de Wet Natuurbescherming aanvragen, het leefgebied van de dieren compenseren en de dieren verplaatsen. Maar compensatiemaatregelen blijken lang niet altijd effectief. Hoe gaan we om met botsende belangen tussen economische ontwikkelingen en de bescherming van de natuur? Wordt er genoeg rekening gehouden met beschermde diersoorten? En kan economische ontwikkeling samengaan met behoud van flora en fauna? Handhaving van de natuurwet ligt bij gemeenten en provincies. Wat is hun rol?
Zorgleerlingen moeten zoveel mogelijk naar een gewone school, dat is het idee van passend onderwijs. Drie jaar na de invoering van deze wet zijn veel ouders gefrustreerd en docenten overwerkt. Wat gaat er mis? En wat zijn de gevolgen voor het kind? In 2014 werd het passend onderwijs ingevoerd. Daarmee werden scholen verplicht om een plek te vinden voor iedere leerling. Dus ook voor leerlingen die extra zorg nodig hebben, bijvoorbeeld vanwege leer- of gedragsproblemen. Jaarlijks wordt 2,4 miljard euro uitgetrokken voor passend onderwijs. Maar uit een rapport van de Rekenkamer blijkt dat het totaal onduidelijk is of dit geld ook echt ten goede komt aan zorgleerlingen. En wat vooral opvallend is: er blijken grote verschillen te zijn tussen scholen. Met de komst van passend onderwijs is het aan de scholen zelf om te bepalen welke ondersteuning zij wel kunnen bieden, en welke niet. En zo kan een kind in de ene plaats prima meedraaien op een reguliere school, terwijl het elders naar het speciaal onderwijs moet. De Monitor onderzoekt de gevolgen van het passend onderwijs voor het kind. Want hoe passend is dat onderwijs eigenlijk? We brengen de resultaten van een onderzoek in samenwerking met Duo Onderwijsonderzoek onder ruim duizend leerkrachten. Hoe staat het met passend onderwijs bij hen in de klas? Kunnen zij leerlingen de ondersteuning bieden die ze nodig hebben? En wat zijn de gevolgen voor de rest van de klas?
Sinds het schokkende misbruik in een kinderdagverblijf in Amsterdam is de veiligheid en de kwaliteit van kinderdagverblijven verbeterd. De gastouderopvang lijkt daar bij achter te blijven. Het toezicht is beperkter en de kwaliteitseisen zijn lager. Hoe zit dat? In Nederland kun je als ouder toeslag ontvangen voor drie soorten kinderopvang: een kinderdagverblijf, een buitenschoolse opvang en een gastouder. In 2016 maakten zo'n 682.000 Nederlandse kinderen gebruik van een van deze vormen van opvang. Daarvan zaten er 116.000 bij gastouders. Speciale gastouderbureaus bemiddelen vaak voor ouders bij het vinden van een geschikte gastouder. Diverse tipgevers stellen vraagtekens bij het functioneren van deze bureaus. Bijvoorbeeld over het zicht dat de bureaus hebben op de kwaliteit die de gastouders bieden. De Monitor onderzoekt wat de rol van gastouderbureaus is. En waarom lukt het niet om de kwaliteit en het toezicht in de gastouderopvang naar hetzelfde niveau te krijgen als de kinderopvang?
Vervolguitzending op het dossier UWV. Een grote groep mensen dreigt in Nederland tussen wal en schip te vallen. Zij zijn voor minder dan 35 procent arbeidsongeschikt verklaard door het UWV, maar volgens de regels moet deze groep toch op zoek naar een baan. En dat valt niet mee. Deze mensen, die de 35-minners worden genoemd, kunnen niet voor 100% werken, maar krijgen ook geen arbeidsongeschiktheidsuitkering. Vaak zijn ze op hun werkgever of het UWV aangewezen om weer te re-integreren. En dat is een zeer moeizaam traject, want ruim de helft van deze groep mensen is al elf jaar werkloos. En het vooruitzicht ziet er niet goed uit. Meerdere mensen die ook in dit schuitje zitten, melden zich bij De Monitor en delen hun ervaring. Vaak vinden ze dat het UWV hen niet genoeg helpt om weer aan de slag te komen. De grote vraag is wie helpt de 35-minners dan wel bij terugkeer in de maatschappij?
Het aantal werknemers dat overlijdt tijdens het werk neemt toe. In 2016 kwamen zeventig mensen om het leven, negentien meer dan in 2015. Ook het aantal ongelukken zónder dodelijke afloop stijgt, 14% meer dan in 2015. Het jaarverslag van de Inspectie SZW (Sociale Zaken en Werkgelegenheid) is zeer kritisch over het bedrijfsleven: 'Werknemers die de ultieme prijs betaalden voor vaak onnodige fouten. Als bedrijfsleven en overheid hebben we de morele plicht om van hun dood te leren.' Het zorgelijke is dat het aantal arbeidsongevallen decennialang daalde door de introductie van bijvoorbeeld veiligere machines en arbozorgverplichtingen. Rond de eeuwwisseling vlakt de daling van het aantal doden af. In 2016 stijgt het aantal slachtoffers voor het eerst. De Inspectie is keihard over de oorzaken: 'Winst gaat boven veiligheid, tijdelijke werknemers krijgen onvoldoende instructies of beheersen het Nederlands onvoldoende.' De arbeidsinspectie schrijft dat ieder slachtoffer van een ongeval recht heeft op een onafhankelijk onderzoek. De Monitor onderzoekt of het leed te vermijden was. Wat is de rol van werkgevers, werknemers en de overheid? Wie draagt de verantwoordelijkheid en hoe dringen we het aantal ongevallen terug?
Ieder van ons verspilt elk jaar ruim 100 kilo voedsel. We blijven op grote schaal goed voedsel weggooien, ondanks alle afspraken die er wereldwijd gemaakt zijn. De Verenigde Naties willen dat in 2030 de voedselverspilling met 50% verminderd is. Ook de Europese Unie en onze eigen nationale overheid heeft doelen gesteld om de verspilling tegen te gaan. Zo heeft de minister van Landbouw al in 2009 besloten dat de voedselverspilling in 2015 met 20% moet zijn verminderd. Ondanks alle goede bedoelingen en inspanningen is dit niet gelukt. Sterker nog, de voedselverspilling is in Nederland al die jaren nauwelijks gedaald. De Monitor doet onderzoek naar waarom het maar niet wil lukken met de strijd tegen voedselverspilling.
Gemeentes hebben veel invloed op onze leefomgeving, maar de controle daarop staat onder druk en dat leidt mogelijk tot meer misstanden. Burgers die overlast ervaren door illegale bouw of bedrijvigheid kunnen dit melden bij de gemeente, maar die moet een afweging maken. Moet er gehandhaafd worden of bestaat er kans op legalisatie? Bijvoorbeeld door alsnog een vergunning af te geven of het bestemmingsplan aan te passen? Een onbegrijpelijk systeem dat brutale burgers en bedrijven bevoordeelt, oordeelde de Ombudsman al in eerder onderzoek. Hoe ver mag je als gemeente daarbij gaan? Veel tipgevers van De Monitor procederen al jaren en krijgen daarbij keer op keer gelijk van de rechter. Toch zet de gemeente nog steeds in op het behoud van een bedrijf dat in overtreding is van de regels en doet weinig aan de overlast. Worden de belangen en gezondheid van burgers voldoende afgewogen tegen die van een bedrijf dat belangrijk is voor de lokale economie? Neem de discussie over de gezondheidsrisico's van veestallen. Veel tips komen binnen over boeren en andere ondernemers in het buitengebied. Niet alleen van bezorgde burgers, maar ook van raadsleden, statenleden en provinciale toezichthouders. Zij wijzen ons erop dat regels in de praktijk nauwelijks regels zijn. Illegale uitbreidingen worden achteraf vergund, waarbij de belangen en het rechtsgevoel van omwonenden worden geschaad. Hoe werkt dit systeem van legaliseren en hoe verhouden de vele escapes zich tot de beginselplicht tot handhaven, die de gemeente als toezichthouder ruimtelijke ordening heeft? Maar bovenal, kun je er als burger op vertrouwen dat jouw gemeente onpartijdig toezicht houdt en een gezond en leefbaar woonklimaat garandeert?
Wie wil weten of hij een bepaalde aandoening heeft, is tegenwoordig niet meer afhankelijk van de huisarts, maar kan het heft in eigen hand nemen. Zo zijn op internet en bij de drogist tal van medische zelftests te vinden, of kan bloed opgestuurd worden naar een commercieel laboratorium. Bij vermoedens van de ziekte van Lyme bijvoorbeeld. Maar hoe betrouwbaar zijn deze doe-het-zelf-tests? In De Monitor wordt onderzoek gedaan naar de voorwaarden waaraan deze testen moeten voldoen, en of producenten zomaar betrouwbaarheidsclaims mogen doen puur op basis van eigen onderzoek. En wat moet je doen als je een vermoeden hebt van een ziekte en je kan alleen maar terugvallen op dit soort testen?
Gasboringen in Groningen hebben de afgelopen jaren de aarde doen beven en bewoners zitten opgezadeld met forse schade en psychische klachten. Schade-afhandelingen duren jaren, herstelwerkzaamheden aan hun huis worden niet of pas na veel gesteggel uitgevoerd. Bewoners van het aardbevingsgebied verliezen het vertrouwen in de overheid en instanties als de Nederlandse Aardolie Maatschappij. Gedupeerden melden zich bij De Monitor. Want na jaren strijd is er in hun ogen niets veranderd en voelen ze zich door alles en iedereen in de steek gelaten. Ze klagen over de willekeur in de schadeafhandeling.'Mijn buren kregen hun kleine schades wel vergoed maar bij mijn forse schade wordt niet erkend dat het door de gaswinning komt.' En zo zijn er nog veel meer meldingen van Groningers met gigantische schade aan hun huizen zonder dat ze een vorm van compensatie krijgen. Wat moet er gebeuren om deze mensen te helpen en waarom vinden ze dat ze niet goed worden geholpen? De Monitor trekt naar Groningen om te duiken in de schade die mogelijk door de gasboringen is ontstaan. En probeert antwoord te krijgen op de vraag waarom er niet een goede compensatieregeling is voor deze mensen.
Zo'n 120.000 kinderen in Nederland zijn het slachtoffer van kindermishandeling. Dat zijn ongeveer 533 basisscholen vol. Het oordeel van inspecteurs is iedere keer bedroevend: 'We hebben onvoldoende gedaan om de veiligheid van dit kind te waarborgen.' Waarom lukt het instanties niet om de mishandelingen te voorkomen? Bij een melding van kindermishandeling is het van belang om aan waarheidsvinding te doen. Want wat is er precies gebeurd en wie heeft daar welk aandeel in gehad? Dat kan consequenties voor het eventuele uit huis plaatsen van het kind of het toewijzen van het kind aan een ouder. Maar hoe wordt zo'n onderzoek gedaan? Wie zijn daar bij betrokken? En hoe goed verloopt zo'n onderzoek? De Monitor kijkt hoe bij meldingen van kindermishandeling de waarheidsvinding wordt gedaan en hoe het gaat. Enkele tipgevers hebben zich gemeld naar aanleiding van zo'n onderzoek. Want volgens hen is dat niet goed gedaan. Is dat ook zo? Of is het moeilijk om bij gevallen van kindermishandelingen te achterhalen wat nu waar is en wat niet?
De huizenprijzen in de steden stegen het afgelopen jaar hard. Biedingen ver boven de vraagprijs lijken op sommige plekken meer regel dan uitzondering. Veel huizen zijn inmiddels alweer duurder dan in het topjaar 2008, voordat de crisis uitbrak. Zijn we weer een huizenbubbel aan het creëren? Voor sommige mensen is er een uitweg om ondanks een beperkt budget toch in aanmerking te komen voor een koophuis: de koopgarantregeling. Je koopt met korting een huis van de woningcorporatie. Als je weer wilt verhuizen, moet je het huis weer terugverkopen aan de corporatie en wordt het openstaande bedrag verrekend. Het voordeel is dat je altijd een koper hebt voor je huis. Maar wat als het huis na bezoek van de taxateur ineens enorm in waarde is gedaald? Dan zit je met een enorme restschuld. Dat is een risico van het spel. Maar wordt dat wel altijd fair gespeeld? Want de taxateur is ingehuurd door de woningcorporatie. En die kan een belang hebben bij een lage taxatie. Hoe minder zij betalen voor de woning, hoe meer winst ze erop kunnen maken. Meerdere tipgevers melden zich bij De Monitor met de klacht dat zij vinden dat ze de dupe zijn geworden van de koopgarantregeling. Ze twijfelen aan de taxaties die gemaakt zijn op hun huizen. Te duur aangekocht en uiteindelijk zitten velen van hen met een restschuld omdat de taxatie bij verkoop enorm tegenvalt. Daarnaast zijn er ook veel mensen boos, omdat ze vinden dat ze niet goed zijn voorgelicht over het terugbetalen van de korting. Want is de korting wel echt korting of toch meer een uitgestelde lening. De Monitor doet onderzoek naar deze regeling.
We zijn in Nederland steeds flexibeler gaan werken. Vier van de tien werkenden hebben geen vast contract. Daarmee lopen we voor op de rest van Europa. Of achter. Het is namelijk de vraag of het zo'n positieve ontwikkeling is. Het Centraal Planbureau schreef enkele weken terug dat op economische gronden niet te zeggen valt welke verhouding tussen vast en flexibel ideaal is. Natuurlijk zijn er voordelen van veel flexibele arbeid. Bedrijven kunnen beter inspelen op onverwachte ontwikkelingen en dat is beter voor de economie. De nadelen zijn ook duidelijk: flexwerkers hebben een grotere kans op werkloosheid en armoede. Er zijn veel flexwerkers die een goede boterham verdienen, maar de meesten zijn laagopgeleid en verdienen relatief minder. Uit de eerste reacties op ons dossier blijkt dat velen het niet leuk vinden om van contract naar contract te gaan. De Monitor brengt in kaart hoe het is om een flexbestaan te leiden. Is er wat aan de positie van flexwerkers te doen, of moeten we het zo laten omdat het een broodnodige structuur is die onze economie een voorsprong geeft op andere landen? Een andere grote vraag is hoe sommige sectoren flexwerk gebruiken. Veel tipgevers zijn werkzaam in de thuiszorg, het onderwijs en de staalindustrie. Maar er zijn meer plekken waar flexwerkers onder druk staan of zich onder druk gezet voelen. De Monitor duikt in de wereld van de flexwerkers.
